İki tip solunum, New York Eyalet Üniversitesi veya SUNY tarafından belirtildiği gibi aerobik ve anaerobiktir. Biyolojide hücresel solunum, hücrelerin enerji ürettiği veya Yiyecekleri enerjiye çevirme şekilleri.
Bir hücrenin aerobik mi yoksa anaerobik solunum mu kullandığı konusundaki karar faktörü, hücrede mevcut olan oksijen miktarıdır. Oksijen az ya da çok olmadığı zaman, bir hücre anaerobik solunum kullanarak enerji üretecektir. Oksijen bol olduğunda, aerobik solunum kullanılır.
Kraliyet Kimya Derneği'ne göre, aerobik solunumun dört aşaması glikoliz, bağ reaksiyonu, Krebs döngüsü ve oksidatif fosforilasyondur. Oksijen, adenozin trifosfat veya ATP olarak da bilinen su, karbondioksit ve enerji oluşturmak için glikoz ile reaksiyona girer. Vücut kolayca karbondioksit ve suyu atarak yalnızca enerji bırakır. Aerobik solunum sırasında, anaerobik solunumdan çok daha fazla 38 ATP molekülü oluşturulur. Bir insan herhangi bir kardiyovasküler aktivite gerçekleştirdiğinde, vücudu enerji için aerobik solunum kullanır.
Anaerobik solunumda, glikoz ile reaksiyona girecek oksijen olmadığından, su veya karbondioksit salınımı olmaz. Bunun yerine, yan ürünler laktik asit ve ATP veya enerjidir. Vücudun laktik asidi salgılamasında karbon dioksit ve sudan çok daha zor bir zaman geçirir. Çok fazla laktik asit birikmesi kas kramplarına neden olabilir. Anaerobik solunum sırasında oluşturulan daha az ATP molekülü, aerobik solunum ile 38'e kıyasla iki molekül vardır.
