Çoğu Euglena türü, kendilerini enerji sağlamak için fotosentez kullanır. Ayrıca amino asitleri ve diğer organik bileşikleri alabilirler. İlgili cins, holozoik besleme adı verilen bir işlem olan gıda parçacıklarını yutabilir, ancak Euglena'daki holozoik besleme raporları doğrulanmamıştır.
Euglena, hem bitkilerin hem de hayvanların özelliklerine sahip tek hücreli bir protez cinsidir. Kökenleriyle ilgili en popüler hipotez, protistler ve ökaryotik yeşil algler arasındaki simbiyozdan kaynaklandığıdır. Bitkiler gibi, fotosentez yapabilen kolloroplastlara sahiptirler fakat hayvanlar gibi hücre duvarlarından ziyade hücre zarlarına sahiptirler ve bağımsız hareket edebilmektedirler. Ek olarak, bitkiler gibi karbon dioksitten nişasta oluşturamazlar. Başlıca itici güçleri, organizmayı suda ileri ve geri çekerken çeken flagellum denilen kuyruk benzeri bir yapıdır. Euglena daralma ve sürünerek hareket edebilir.
En çok çalışılan türler, Euglena gracilis, düşük ışık koşullarındaki organik bileşiklere ve inorganik bir ortamda yaşarken fotosenteze bağlı olarak ortamına uyum sağlar. Işığın yokluğunda, hayatta kalabilmek için organik olarak zengin bir çevreye sahip olması gerekir. Euglena normalde ışığa doğru hareket eder ve varlığını bir göz yuvası denilen bir organel vasıtasıyla algılar.
