Polipropilenin dezavantajları, UV ışığına, yüksek sıcaklıklara veya oksijene maruz kalma eğiliminden düşme eğiliminde olmalarıdır. Yüksek sıcaklıklarda çalışmak zor ve yanıcıdır ve iyi yapışmaz. Boya Katkı maddeleri bu dezavantajların giderilmesine yardımcı olur.
Polipropilen ürünlerindeki bozulma genellikle ürünlerin gevrekleşmesine ve zamanla genişleyen küçük çatlaklara neden olur. Plastiğin UV ışınlarını doğrudan emmesini engelleyen üretim sırasında UV emici bir katkı maddesi eklenir. Polipropilen karışımına eklenen karbon siyahı da UV ışınlarına karşı korunmaya yardımcı olabilir. Oksitlenmeye karşı korumak için, oksijen moleküllerinin kanamasını durdurmak ve materyali kırılgan hale getirmek için antioksidanlar eklenir. Katkı maddeleri, polipropilen fiyatını artırma eğilimindedir ve bozulmayı yavaşlatabilirken, tamamen önleyemezler.
Polipropilenin bir diğer dezavantajı, yüksek bir ısı genleşme katsayısına sahip olmasıdır, bu da yüksek sıcaklıklarda çalışmayı zorlaştırır. Malzeme yüksek sıcaklıklara maruz kaldığında kolayca deforme olma eğilimindedir, bu nedenle üretim yöntemlerini öncelikle plastikle yaratılan nesnelerin boyutlarını sınırlayabilen enjeksiyon kalıplama ile sınırlandırır.
Malzemenin doğal haliyle kullanıldığında yüksek yanıcılığı ve boyaya iyi yapışmaması gibi birçok küçük dezavantaj vardır. Katkı maddeleri yanıcılığı güvenli seviyelere düşürmeyi başarmış ve polipropilen yüzeylerin boyanmasına imkan veren teknikler geliştirilmiştir. Bu modifikasyonlar plastiği, konteynırlardan mobilyalara kadar her şey için imalat malzemesi olarak ortak bir seçenek haline getirir.
