Yüksek sıcaklık, nemli ve oksijen bakımından zengin bir ortama daldırma, elektrokimyasal serilerdeki metallerle temas ve mekanik çalkalama, demir çivinin daha hızlı paslanmasına neden olan koşullardır. Paslanma demirin, hidratlanmış demir oksit ve hidroksit oluşturmak üzere oksijenin ve suyla reaksiyona girdiği bir ayrışma reaksiyonu.
Demir pas, lapa lapa, gözenekli ve ufalanabilir, bu nedenle yeraltı tabakalarının paslanmaya karşı koruması yoktur. Çelik gibi saf demir ve demir alaşımlarında paslanma oluşabilir. Çelik pas tehlikeli olabilir çünkü pasifleştirmeye elverişli elektrokimyasal olarak uygun olan maruz kalan kütlenin belirli bölgelerinde yenebilir. Bu, lokal paslanma zaman içerisinde telafi edilmediğinde çelik parçaların beklenmeyen bir şekilde bozulmasına yol açabilir. Aşındırıcı bir ortama batırılmış saf demir, yüzeyinin her yerine düzgün şekilde akar ve böylece görsel muayene ve korozyon oranı hesaplamalarını kolaylaştırır. Anaerobik paslanma, klor tuzları gibi diğer oksidatif bileşiklerin varlığında oluşabilir. Demir, klor oluşturucu demir (II) ve karakteristik yeşil renge sahip demir (III) klorür ile reaksiyona girer. Paslanma demir yüzeyini, geçirimsiz bir boya, yağ veya metal kaplaması ile kaplayarak önlenebilir. Koruyucu metaller, bir elektrolizleme işlemi yoluyla demir üzerinde biriktirilebilir veya demiri nispeten düşük bir erime noktasına sahip sıcak bir alaşımın içine batırarak bırakılabilir.
