Toprakta ve kök bölgesinin içine yeterli miktarda tuz birikirse, bitkinin susuz kalmasına ve bitkinin büyümesine engel olabilir. Yüksek miktarda tuz içeren su, köklerin çevresindeki topraktan su emmesini önleyebilir ve bitkide strese neden olabilir.
Bir bitki tuzlu suya maruz kaldığında, uygun olmayan bölgelerdeki bitkinin büyümesini kontrol ederek ya solar ya da sadece tuzlu suya uyum sağlar. Çoğu bitki, özellikle tarım ürünleri, çok fazla tuz bulunduğunda büyümeyi durdurur veya çok az büyür. Aşırı tuzlu su da toprağın geçirgenliğini azaltabilir, su sızmasını önleyebilir ve yüzeylerin kabuklanmasına neden olabilir. Ancak çölde ve yarı kurak iklimlerde bulunan bitkiler, çevrelerinde bulunan yüksek tuzluluktaki toprağa adapte olmuşlardır. Kurak iklime ve tuzlu çöl toprağına rağmen gelişebilirler. Aynı şey kıyı ve deniz kenarı alanlarında gelişen bitkiler için de geçerlidir.
Tuz, toprağın gerekli bir bileşenidir ve potasyum ve nitrat gibi tuz, bitki büyümesi için gerekli besinlerdir. Genel olarak gübreler, mineral ayrışması ve sulama suları yoluyla toprağa entegre edilirler. Su buharlaştığında, belirli bir miktarda tuz geride kalır ve zamanla birikir. Toprak sulandığında nispeten yüksek miktarda tuz suyu tuzlu suya dönüştürür, bu da bitki büyümesini olumsuz yönde etkileyebilir.
