Kristaller, yüksek çözünen konsantrasyonlu çözeltilerde yer alan çekirdeklenme adı verilen bir işlemle oluşur. Bir çekirdek oluştuğunda, çözünen parçacıklar ona bağlanır ve böylece bir kristalin büyümesine neden olur.
Kristaller, genellikle, doymuş bir çözelti, su gibi bir çözeltiye yüksek konsantrasyonlarda su ekleyerek ve çözeltiyi tamamen çözerek hazırlanırken oluşur. Çözünen çözünen moleküller bir araya toplanırsa, kristaller oluştururlar ve bu toplanma çözeltiye bir çekirdek eklenerek başlatılabilir. Bir çekirdek, moleküllere toplanacak bir yüzey sağlamak ve böylece bir kristalin büyümesini sağlamak için çözeltiye eklenen katı bir yüzeydir.
Çözünen moleküllerinin toplanması, harici bir çekirdek eklenmeden çözelti içerisinde kendiliğinden başlatılabilir. Çözünen moleküller, hemen hemen her zaman çözücü molekülleri tarafından çevrelenir veya "korunur". Bununla birlikte, çözünen maddenin yüksek bir konsantrasyonu varsa, moleküller birbirine çarpışabilir ve kristallerin büyüyebileceği bir çekirdek oluşturmak için birbirine yapışabilir. Çözülen moleküller çarpıştığında çoğu zaman, çözelti içinde mevcut olan çeşitli kuvvetler nedeniyle birbirine yapışmak yerine birbirlerinden ayrılma eğilimi gösterirler. Bununla birlikte, birkaç molekül arasında kısa sürede çoklu çarpışmalar meydana gelirse, moleküllerin toplamı kararlı bir çekirdek oluşturarak kritik bir boyuta ulaşabilir. Buharlaşma, çözücü moleküllerini çıkararak ve çözünen moleküller arasında artan çarpışma sıklığına izin vererek kristal oluşumunu arttırır.
