Kaynama noktası yüksekliği terimi, saf çözücülerden daha yüksek kaynama noktalarına sahip olan çözeltileri belirtir. Kaynama noktası yüksekliği, bir çözümün ortak bir özelliğidir.
Kaynama noktası yükselmesi, çözünen türüne (çözünmüş parçacıklar) değil, sayılarına (konsantrasyon) bağlıdır. Asılı parçacıklar çözücüyü "seyreltir" ve çözücünün buhar basıncında bir düşüşe neden olur. Sıvılar, buhar basıncı atmosfer basıncına eşit olduğunda kaynar olduğundan, seyreltilmiş çözücüler bu noktaya ulaşmak için daha yüksek bir sıcaklığa ihtiyaç duyarlar.
Buna uygun olarak, seyreltilmiş çözücüler ayrıca donma noktalarını da düşürmüştür. Bu kolligatif özellik, kışın başarılı bir şekilde kullanılır; aracın soğutma sistemine antifriz eklendiğinde, suyun normal donma noktasının altındaki sıcaklıklara rağmen sistemin donmasını önler.
