Jean Baptiste De Lamarck, evrim çalışmasına katkılarından dolayı hatırlanan bir Fransız doğa yazarıydı. Lamarck, tüm canlı yaşam formlarının her neslin evrimleştiğine ve bu değişiklikleri çevrelerine uyum sağlamak için kullanacağına inanıyordu.
Lamarck, evrimin tüm canlı hayvanlar arasında sürekli bir süreç olduğuna inanıyordu. O, organizmaların kendilerinin daha karmaşık versiyonlarına evrimleşeceğini ve kusursuzluk durumuna ulaşana kadar yapmaya devam edeceğini söyledi.
Charles Darwin'in doğal seleksiyon teorisi nihayetinde evrimsel düşüncenin temeli haline gelse de, Lamarck'ın alandaki erken çalışması, çevrenin canlı türler üzerindeki etkisini ilk fark eden kişi oldu. Lamarck'ın teorisinin temeli, organizmaların çevresel değişimler nedeniyle davranışlarını ve alışkanlıklarını değiştirdiği fikrine dayanıyordu. Lamarck, davranıştaki bu değişikliklerin bir organizmanın vücudunu değiştireceğine ve bir sonraki nesle aktarılacağına inanıyordu.
Lamarck teorisini açıklamak için zürafaları belirgin bir örnek olarak kullandı. Zürafaların, uzun ağaç yapraklarına ulaşmak zorunda kaldıkları nesiller nedeniyle uzun bacaklarını ve boyunlarını geliştirdiğini savundu. Yüksek yapraklara ulaşmak için boyunlarını ve bacaklarını geren zürafalar, bu özellikleri kalıcı olarak kazanır ve yavrularına geçirirdi.
