Toprak, kayaların hava veya mekanik işlemlerle erozyonundan kaynaklanır. Çok uzun bir süre boyunca, kayanın yüzeyi yumuşar, çürür ve toprağa dönüşür.
Bir nehrin veya derenin gücü, binlerce yıl boyunca kayadan kurtulmak için yeterlidir. Erozyon artar, çünkü su ayrıca kayayı aşınmaya yardımcı olan çakıl ya da kum taşır. Kayaların çatlaklarında donan su genişler ve kayayı kırmaya zorlar. Donma-çözünme döngüsü, toprağın oluştuğu noktaya kadar kaya aşınmaktadır.
Buzullar, kayaları yerden toparlar ve hareket ettikçe onları eziyet eder. Buzul eridiğinde ortaya çıkan toprak geride kalır. Rüzgar aynı zamanda kumları ve çakılları kayaya doğru üfler ve onu toprağa aktarır.
Yeni biriken toprak, bitki yetiştirmediği için, bitki yetiştirmek için uygun değildir. Bu besinlerin zamanla birikmesi gerekir. Toprağı daha fazla parçalayan kökleri olan bitkiler tarafından biriktirilirler. Bu bitkilerin çürüyen cisimleri, toprağı verimli kılan humus oluşturur. Bitkilerin çürümesine yardımcı olan bakteriler de toprağı verimli hale getirir.
Hayvanların atıkları ve ölü cisimleri de toprağı zenginleştirir. Toprak solucanlar, toprağı parçalayarak ve sindirerek de üretkenliğini arttırır.
