Kasırgalar, çoğu zaman karadan veya soğuk sudan geçerek enerji kaynaklarını kaybettiklerinde sona erer. Kasırgalar, fırtınanın hareket etmesini sağlayan rotasyonu beslemek için sürekli bir ılık, nemli hava beslemesi gerektirir ve bu kaynak kesildiğinde, siklon hızla sahip olduğu enerjiyi kullanır ve harcar.
Kasırgalar açık okyanusun üzerinde oluşur; nemle dolu ılık hava ılık sulardan yükseldiğinde. Bu yüzeye yakın bir alçak basınç alanı yaratır ve çevreleyen hava boşluğu doldurmak için içine girer. Bu sabit hareket, tropik fırtınanın ticari rotasyonunu ayarlayarak daha kuvvetli rüzgarlar ve daha yoğun bulutlar oluşturmasını sağlar. Bir kasırga ne kadar uzun olursa, nemli ve ılık hava ile beslenen ılık sularda dolaşır, güçlenir.
Bir kasırga çöktüğü anda, motorunu çalıştırmak için artık sıcak suya ve sudaki neme dayanamaz. Bir kasırganın içindeki depolanmış enerji, bir süre bu güçleri kuvvetlendirebilir ve bu fırtınaların içeriye doğru uzaklaşmasına ve zarar vermesine izin verebilir. Bununla birlikte, kasırga tasarruflu yakıtından biter bitmez yavaşlamaya ve bitmeye başlar.
Bir kasırga içeriye girdiğinde, karadaki atmosferik koşullar büyümesi için gereken yakıtı sağlamayacağından, tekrar kuvvet kazanması pek olası değildir. Bir kasırga karada hareket ettiğinde, su üzerinde ilerlerken olduğundan daha fazla sürtünme ile karşılaşır ve bu durum ilerlemesini yavaşlatır. Bazı durumlarda, bir kasırganın ölümü, güçlü rüzgar kayması, fırtınanın dönüşünü bozan ve hızlı bir şekilde başarısız olmasına yol açan zıt yönlerde kuvvetli rüzgarlarla hızlanabilir.
