Modern kuru silme markörlerinde ana bileşenler, etanol veya izopropanol, pigmentler, yağlı bir yüzey aktif cismi veya yardımcı çözücü ve bir polimer veya reçineyi içerir. benzol izole edilmiştir.
Modern kuru silme işaretçisinin dört temel bileşeni vardır. Taşıyıcı veya çözücü, tipik olarak etanol veya izopropanol, bulaşmayı sınırlandırır ve kurumaya yardımcı olur. Renklendirme pigmentler tarafından yaratılmıştır. Yağlı bir yüzey aktif cismi veya yardımcı çözücü şeklini alan bir ayırıcı madde, mürekkebin kurumasını önler. Mürekkebin düzgün dağılmasını ve boncuklanmamasını sağlamak için polimerler veya reçine eklenir. Ayrıca, mürekkebin yapışkan kalmasına ve tahta yüzeyine yapışmamasına ve kendiliğinden yapışmasına yardımcı olur.
İlk kuru silme markörleri, çözücüleri olarak benzen kullandılar. 19. ve 20. yüzyılın başlarında, benzen hoş kokusu ve yağ alma özellikleri için değerliydi. Hem erkekler tıraş sonrası hem de endüstriyel bir çözücü olarak ve hatta kafeinsiz kahveye katkı maddesi olarak kullanıldı. Sonunda bileşiğin toksisitesi ve kanserojen yapısı keşfedildi. 20. yüzyılın sonlarına gelindiğinde, benzen, kuru silme işaretleyicileri de dahil olmak üzere çoğu tüketici uygulamasındaki diğer kimyasallarla neredeyse tamamen değiştirilmiştir.
Modern kuru silme mürekkepleri artık mürekkeplerini taşımak için alkol bazlı solventler kullanıyor. Bu değişiklik, markörün yüksek toksisitesine ve benzen çözücülerin yarattığı güçlü kokuya ilişkin şikayetlere cevap olarak geldi. Sonuç olarak, çoğu modern kuru silme belirteçleri şimdi "toksik olmayan" olarak etiketlendi.
