Farklı çevresel baskılar yaşadıktan sonra organizmalar farklılaştığında türleşme oluşur. Canlı yavrular üretmek için artık araya giremedikleri zaman organizmalar farklı türlere aittir.
Biyologlar normal olarak grupların ayrılma derecesine göre türleşme türlerini tanımlar. Allopatik özelliklerde, bir bariyer grupları ayırır ve farklı ortamlarla karşı karşıya kaldıkça bağımsız olarak gelişmeye başlarlar. Kara köprülerinin yok edilmesi veya dağ oluşumları gibi jeolojik süreçler çoğu zaman birey gruplarının ayrıldığı zaman türleşme ile sonuçlanır. Allopatrik türleşme, insan faaliyetlerinden dolayı habitatların parçalandığı zaman da ortaya çıkabilir. Organizmalar bir popülasyondan ayrılıp bir ada kolonileştirildiğinde, iki türün oluşumuyla sonuçlanan ana karadan farklı koşullarla karşılaşabilirler.
Sempatik türleşme, bireyler aynı bölgede yaşarsa meydana gelir. Bu çoğu zaman bitkiler ile olur, çünkü bunlar birbirleriyle canlı yavrular üretememelerini sağlayan fazladan homolog kromozom setleri geliştirmeye meyillidir. Bu mekanizma sayesinde, bireyler fiziksel olarak ayrılmamış olsa bile, türleşme gerçekleşebilir. Hayvanlarda, sempatik türleşme, organizmalar farklı av maddelerini kullanmaya başladığında ve türlerin diğer üyeleriyle hiçbir zaman temasa geçmediğinde gerçekleşir.
Bu doğal mekanizmalara ek olarak, yapay özellikleri belirli özellikler için birlikte organizmaları besleyen insanlar tarafından uyarılabilir. Örneğin Dachshunds kısa boyları için yetiştirildi, bu da yuvalarında yaşayan küçük memelileri avlamalarını sağladı.
