Scientific American’a göre, peptidoglikan bakterilerin hücre duvarlarını oluşturan maddedir. Polimer esas olarak amino asitlerden ve şekerlerden oluşur. Peptidoglikan bakterilerin önemli bir bileşenidir ve biyolojilerinin birkaç farklı yönünü etkiler. Bilim adamları farklı bakteri türlerini sınıflandırmak için peptidoglikan esaslı hücre duvarlarında farklılıklar kullanırlar.
Scientific American, peptidoglikan hücre duvarının, insan derisi ile aynı işlevi gördüğünü açıklar. Hücre duvarı, bakteri hücresinin boyutunu ve şeklini sınırlar ve istilacı organizmaları uzaklaştırmaya yardımcı olur. Bakteriyel hücreler, tatlı su gölündeki tuz kabarcıklarına benzerler. Hücre duvarları dış ortamı iç ortamdan ayrı tutmazsa, hücreler ozmotik dengeye ulaşmak için tatlı suyu emme eğilimindedir. Hücre duvarları hasar görürse ve hücrenin içine tatlı su girerse, patlaması muhtemeldir. Bilim adamları bu olasılığa ozmotik lizis diyorlar.
Bilim adamları bu prensibi bakterilerle savaşmak için kullanırlar. Bakteriler normalde, ozmotik liziyi önleyen hücre duvarlarına verilen hasarı onarır; Ancak, Scientific American, dünyanın en eski ve en yararlı antibiyotiklerinden biri olan penisilin, bakteriyel hücrelerin hücre duvarındaki hasarı onarmasını engelleyerek çalıştığını belirtir. Hasar görmüş bu bölümler birikmeye başladıkça, bakterilerin etrafındaki mühür başarısız olur ve bu da bakterilerin ölümüne neden olur.
