İnsanların yaşamak için oksijene ihtiyacı vardır, çünkü solunum sırasında glikozu enerjiye dönüştürmek için kullanılan bir bileşendir. Oksijen yokluğunda, hücreler yalnızca çok sınırlı miktarda enerji üretirler.
İnsan vücudu, hücrelerinin ürettiği enerjiye dayanır. Bu enerji, glikoz ve oksijeni, vücudun kullandığı enerji olan ATP'ye, yanı sıra reaksiyonun atık ürünleri olan karbondioksit ve suya dönüştürür. Glikoz enerji oluşturmak için oksijenle birleştiğinde, buna "oksidasyon" denir.
Enerji oluşturmak için hücresel solunum işlemi üç faz içerir: glikoliz, Krebs döngüsü ve elektron taşınımı. Glikolizde, her bir glikoz molekülü, piruvat adı verilen iki daha küçük şeker atomuna bölünür. Bu adım aynı zamanda iki ATP molekülünün üretimiyle de sonuçlanır. Piruvat daha sonra hücrenin mitokondriye taşınır ve asetil CoA'ya dönüştürülür.
Krebs döngüsünde, hidrojen atomları CoA'dan uzaklaştırılır. Bu atomlardan eletronlar sonraki adımlarda kullanılmak üzere alınır. Krebs döngüsünün yan ürünleri arasında karbondioksit, su, dört ATP molekülü ve çok miktarda NADH bulunur;
Son olarak, elektron taşınması sırasında, NADH'de depolanan elektronlar, ATP üretmek için bir elektron zinciri boyunca geçirilir. Bu son aşama, 32 ATP molekülünün üretilmesiyle sonuçlanır.
