Çevre etiği, insanların doğal çevreleriyle ve insanlık dışı hayvanlarla etkileşimlerini nasıl değerlendirdiğini düşünen bir felsefe şeklidir. Buna, doğal kaynaklara insan yaklaşımının ahlaki bir değerlendirmesi de dahildir.
Etik, ahlaki değerler, yükümlülükler ve insan davranışı ve ilişkileri ile ilgili diğer faktörleri dikkate alan bir felsefe dalıdır. Çevre etiği, felsefi düşüncenin bu tarzını, insanların sütle inek gibi evcil hayvanlar ve balinalar dahil vahşi hayvanlar da dahil olmak üzere, dünyayla, doğal kaynaklarla ve insan olmayan hayvanlarla etkileşime girme şekillerine uygular. Çevre etiğinin incelenmesi, insanların dünyada nasıl var olduklarının ahlakının değerlendirilmesini içerir. Disiplin büyük ölçüde 20. yüzyılın sonlarında gelişmiştir.
