Arktik tundranın hayvanları, Koruma Enstitüsüne göre soğuk koşullarda hayatta kalmak için adapte oldular. Lemmings, Arctic tavşanlar ve Arctic yer sincapları, soğuğa adapte olmuş birkaç hayvandır.
Koruma Enstitüsü, vücutta ısı tutma, hapsolmuş hava yalıtımı, yağ yalıtımı ve nemi uzak tutan yağ gibi birçok tundra hayvanını birbirine bağlayan birkaç ortak unsur bulunduğunu not eder. Arctic ve tundra kurtları, kutup ayıları ve Misk öküzleri gibi diğer hayvanlar da Arctic ortamına iyi adapte olmuşlardır. Bu hayvanlar, vücutlarını aşırı soğuk havaya karşı koruyan çeşitli savunma mekanizmaları benimsemiştir. Mesela, kutup ayısının fazladan çalınması onları kutup kutuplarına karşı iyi korur. Yağlı kaplamaları da suda yüzerken nemi uzak tutar. Kutup ayısı kürkü ayrıca sıcak havayı vücutta hapsolmuş tutan bir yalıtım işlevi görür.
Uzun Misk öküz katları, sıcak havayı vücudun içinde tutmaya yardımcı olur. Misk öküzleri, gençlerini kurt gibi avcılardan korurken, daha fazla ısı üreten gruplar halinde toplanma eğilimindedir. Kutup sincapları da yuvalarını sıralamak için öküz kılı kullanırlar. Arktik tavşanlar aynı zamanda ısı üretimi için gruplar halinde toplanan hayvanlardır. Kuzey Kutbu kurtlarının bacakları, yurt dışındaki kurt meslektaşlarından daha kısa ve kulakları yuvarlak ve küçüktür. Küçük vücut parçaları organizmaların soğukta hayatta kalmasına yardımcı olur.
