2014 itibariyle, bilim, yerçekimine neyin neden olduğu, iki cisim arasındaki çekicilik olan ne olduğu konusunda belirsizliğini koruyor. Bilim adamları, yerçekiminin nedenini daha iyi anlamak için graviton ve yerçekimi dalgaları aramaya devam ediyorlar.
1600'lerin sonunda, Sir Isaac Newton, evrensel çekim teorisini halkla paylaştı. Bu teori, iki nesne arasındaki çekim kuvvetini, çekim kütlesi sabiti ile çarpılan ve nesneler arasındaki mesafenin karesi ile bölünen nesnelerin kütlelerinin ürünü olarak tanımlar. Cesetlerden biri masif olmadıkça, çekim kuvveti nispeten küçüktür.
20. yüzyılın başlarında, Einstein dikkatini yerçekimine yöneltti. Yerçekimini zaman-uzay sürekliliğinde bir eğri olarak gördü, bir kuvvet olarak değil. Ancak, ne Newton ne de Einstein tam bir yerçekimi anlayışı sağlamamıştır.
Yerçekiminin kesin sebebi kesin olmasa da, çekiciliği insanların Dünya'dan ve uzaya uçmasını önler. Havaya atılan nesneler, tahmin edilebilir bir oranda dünya yüzeyine geri düşer. Bazı bilim adamları, parçacık hızlandırıcılarının, yerçekimlerini veya yerçekimi dalgalarını izole etmelerine izin vererek, yerçekiminin arkasındaki nedeni cevaplayabileceğine inanmaktadır.
