Yerçekimi, evrenin temel güçlerinden biridir ve bizi Dünya'da tutar çünkü durmaksızın çekicidir. Her büyük parçacık, diğer parçacıklara yaklaşarak yerçekimini gösterir. Bu etkileşimin gücü iki miktara bağlıdır: kütle miktarı ve nesneler arasındaki mesafe. Yeterince hızlandırmak için yeterli enerjiniz varsa, Dünya'nın çekiminden kaçmak mümkündür.
Fizikçiler Isaac Newton ve Albert Einstein en çok yerçekiminin modern yorumundan sorumludur. Newton'un tanımı, Newton, nesnelerin Dünya'ya atıldığında toprağa geri dönmesine neden olan aynı kuvveti, ayın yörüngede tuttuğunu fark ettiğinde ortaya çıktı. Nesne ne kadar büyük olursa, o kadar fazla yerçekimi komut verir. Dünya bizden çok daha büyük, bu yüzden onun yerçekimi etkileşimlerimize hâkimdir.
Albert Einstein, enerjinin kütle kadar önemli olduğu ve yerçekiminin uzay-zaman eğriliği olduğu iddiasıyla yerçekimi bilgisini daha da genişletti. Einstein'ın yerçekimi üzerine yaptığı çalışmaların yararı, yerçekiminin tüm kozmosu biçimlendirmek için nasıl çalıştığını açıklamasındandır. Newton yerçekimini kuvvet olarak tanımladı, Einstein ise geometri olarak tanımladı.
