Bir ses dalgasının en temel özellikleri ses, ses ve tondur. Bir ses dalgasının frekansı dalganın perdesi olarak deneyimlenir. Genlik, ses seviyesini veya ses seviyesini belirler. Bir ses dalgasının tonu, titreşiminin düzenliliği ile tanınabilir.
Daha yüksek bir frekans daha yüksek bir perdeye sahipken, daha düşük bir frekans daha düşük bir perdeye sahiptir. İnsan kulağı, 20 ila 20,000 Hz arasında geniş bir frekans aralığı tespit eder. Bir ses 20 Hz frekans aralığının altında olduğunda ve insanın işitmesine duyulamıyorsa, buna kızılötesi denir. 20.000 Hz'nin üzerindeki sesler ultrason olarak bilinir.
Daha büyük bir genlik daha yüksek bir ses, daha küçük bir genlik daha yumuşak bir ses anlamına gelir. Kulağın hassasiyeti, insan kulağı diğer frekanslardan belirli frekanslara daha duyarlı olduğundan, sesin yüksekliğini de belirler. Bir sesin sesi hem bir ses dalgasının genliğine hem de frekansın yakalandığı kulağa az veya çok duyarlı bölgeye bağlıdır.
Basit bir tonun tek bir frekansı varken, iki veya daha fazla basit tondan karmaşık bir ton oluşturulur. Bir sesin en düşük frekanslı tonu temel ton olarak adlandırılırken, gerisi üst tonlara denir. Overtonların temel frekans tonunun tam katları (2, 3, 4, vb.) Frekansları varsa, bunlara bazik tonun harmonikleri denir. Müzik tonu, bu harmonik tonların birleşimidir.
