İlk roketlerin ne zaman gerçekleştiği bilinmese de, birçok antik kültür ilkel roket benzeri uçan araçların kullanımını belgelemiştir. İlk yüzyılda, A.D.'de Çinlilerin, ev yapımı barutla tüp doldurdukları ve havaya fırlatılabilecek nesneler oluşturmak için bunları bambu çubuklara tutturdukları söyleniyor. O zamandan beri, roketler uluslararası savaştan uzay araştırmalarına kadar her şeye dahil oldu.
İngiliz bilim insanı Sir Isaac Newton, dış mekan boşluğundaki hareket kavramı hakkındaki bilimsel anlayışını kullanarak, 17. yüzyıl sonlarında modern roketin icadı için kredilendirildi. Oradan, 18. yüzyılın sonları ve 19. yüzyılın başlarında, roketlerin ulusal militanlarda artan bir şekilde silah olarak kullanıldığını gördü.
Roketlerin uygulaması arttıkça, özellikleri de arttı. 1898'de, Rusya'dan bir öğretmen olan ve modern astronotiğin babası olan Konstantin Tsiolkovsky, roketlerin dış mekanı derinlemesine araştırmak için kullanılabileceğine inanıyordu ve katı yakıttan ziyade sıvı iticilerin kullanılabildiği alanı artırmak için kullanılabileceğini düşündü roketler seyahat edebilirdi. Bu roket fikri, Soğuk Savaş sırasında Rusya ve Amerika Birleşik Devletleri'nde artan bir şekilde kullanılmış ve 1957'de ilk uydu uzaya gönderilmiştir.
