Plaka tektoniği teorisi, Dünya yüzeyinin dış kabuğunun manto boyunca hareket eden, sert bir kabuk oluşturan, okyanusun ortasındaki sırtlardan ve yer değiştirme bölgelerinin basınç kaymasına neden olan birkaç levhaya bölündüğünü göstermektedir Tabaklar. Okyanusun ortasındaki sırtlar, bir basketboldaki dikişler gibi, plakaların arasındaki boşluklardır. Magma bu çıkıntılardan sızar, okyanus tabanında yeni bir kabuk yaratır ve plakaları birbirinden iterken, subduction bölgeleri plakalar arasındaki buluşma noktasında oturur. Biri diğeri altında kayar ve kabuğu ilerledikçe aşağıya doğru çeker.
Gezegendeki en güçlü yanardağların çoğu, Pasifik Okyanusu etrafında koşan "Ateş Çemberi" gibi yitim bölgelerinde oturur. İki plakanın bir araya geldiği yerlerde, birkaç farklı etkileşim tipi vardır. Farklı olan kenar boşlukları, birbirlerinden uzağa hareket eden özellik plakalarını, dönüşüm kenar boşlukları ise kayma ve kayma plakalarını içerir. Buna bir örnek, Pasifik ve Kuzey Amerika plakalarının buluşma noktası olan Kaliforniya'daki San Andreas Fayıdır, ancak çarpışma yerine, plakalar yatay olarak birbirine sürtünür. Plaka tektoniği çalışması, bilim insanlarına Dünyadaki kıta hareketinin tarihi hakkında bir takım ipuçları veriyor.
