Pirinç aletler, bir müzisyenin dudaklarının cihazın açılışındaki hareketinden kaynaklanan titreşimlere dayanır. Titreşimler ağızlıktan geçerek cihazın tüpüne girdiğinde, benzersiz bir ses yaratılır. Bir müzisyenin dudaklarının hareketlerine göre çeşitli ciltlerde, notalarda ve tonlarda manipüle edilebilir. Pirinç aletler üzerindeki vanalar ve kayan mekanizmalar da sesleri değiştirmek için kullanılır.
Trompet gibi bir dizi vanaya sahip pirinç aletler, sesin aletin gövdesi boyunca hareket etme şeklini değiştirmek için düğmelere dayanır. Bir valfe bir müzisyen tarafından basıldığında, zil adı verilen cihazın sonundan çıkmadan önce sesin kat etmesi gereken mesafeyi uzatır. Müzisyen bu butonlara basıp bıraktığında, enstrümandan çıkan notlar değişir. Benzer bir işlem, trombonlar gibi kızaklı pirinç aletlerinde de meydana gelir. Slaytlar, bir müzisyenin enstrümanın deliğini uzatmasına ve kısaltmasına izin verir ve ayrıca notlar arasında kayan bir ses oluşturma özelliğine de sahiptir. Slaytlardan yaratılan not değişiklikleri, valf cihazlarının oluşturabileceği değişiklikler kadar hızlı değildir. Müzisyenin değişen dudak hareketleriyle birleştirilmiş valf ve sürgü kullanımı, pirinç enstrümanlardan gelen sesi aktif olarak kontrol eden iki ana faktördür. Çalgıların ve açıklıkların boyutu da ürettikleri seslerin kalitesini ve perdesini belirler.
