Ozon tabakası olmadan, güneşin ultraviyole ışınımı karadaki ve sudaki yaşamı olumsuz yönde etkiler, kitlesel yok olmaya yol açar. Ozon tabakası Dünya'nın stratosferinin 97 arasında emen koruyucu bir alanı ve güneşin UV radyasyonunun yüzde 99'u hayatın varolmasına izin veriyor.
Ozon tabakası tüm dünyaya eşit dağılmamıştır; kutup bölgelerinin yanında ekvatordan daha kalındır. Mevsimsel değişimler aynı zamanda ozon tabakasının kalınlığını da etkiler, ilkbaharda en yüksek kalınlıkta bulunur. Serbest radikal katalizörler ozonun dünya çapında tükenmesinden sorumludur. Bu ajanlar arasında nitrik oksit, azot oksit, brom, klor ve hidroksil bulunur. Ticari olarak kloroflorokarbon ve bromofluorokarbon üretimi, doğada bulunmayan seviyelerde brom ve klor kullanır. Çok kararlı kloroflorokarbonlar ve bromoflorokarbonlar stratosfere yükseldiğinde, klor ve brom radikalleri UV ışığı ile serbest bırakılır ve ozon moleküllerini parçalamaya başlar.
Ozon veya trioksijen, soluk mavi rengiyle ve klor kokusuna benzeyen güçlü kokusuyla bilinen bir allotroptur. Dioksijen ve ultraviyole ışık arasındaki reaksiyondan veya atmosferik elektriksel deşarjlardan kaynaklanır. Ozonların tümü stratosfere düşmez; atmosfer boyunca bir dakikalık miktar bulunur. Kriyojenik sıcaklıklarda yoğuşturulduğunda ozon, siyahın yakınında bir katı haline gelmeden önce koyu mavi bir sıvı haline gelir.
