Nişasta sindirimi ağızda başlar. Tükürük, mideye girmeden önce nişastayı sindiren bir enzim içerir. Bu, nişastayı vücudun metabolize etmesi için kolaylaştırır, vücuda biraz daha hızlı enerji verir.
Enzime amilaz denir ve çiğnerken salgılanır. Amilaz kırılmaları maltoz denilen daha basit bir şekere nişasta bırakmaktadır. Nişasta tarafından emilen herhangi bir amilaz, midenin yüzeyindeki amilazın yok olmasına rağmen, midenin yüksek asitli ortamında bile 2 saate kadar etki etmeye devam edecektir. Midede, enzimin pankreas tarafından salgılanması yoluyla kendi amilazının bir kısmı sindirim karışımına da katkıda bulunur.
Nişasta, maltoz içine parçalandıktan sonra, maltoz, ince bağırsağın astarı tarafından emilir. Maltaz adı verilen bir enzim, maltozu daha da iki glikoz molekülüne böler. Glikoz, vücudun metabolizmada en kolay zaman geçirdiği temel şekerdir. Üretilen glikoz ince bağırsağın astarından kana geçer ve oradan temel yaşam süreçleri için enerjiye ihtiyaç duyan vücut hücrelerine girer. Hemen kullanılmayan herhangi bir glikoz depolanması için yağa dönüştürülür.
