Eskiden kıta kayması olarak bilinen plaka tektoniği teorisi, kıtaların ve deniz tabanının Dünya'nın yüzeyindeki hareketini tanımlayan bir çalışma modelidir. Günümüzdeki kara kütlelerinin düzenlenmesi gibi dünyanın jeolojisi.
Plaka tektoniği, modern jeolojinin temel teorisidir. Aktif bir kabuk bağlamı dışında anlaşılamayan birçok keşifleri açıklar. Teorinin eylem modeli, Dünya kabuğunun tümünün büyük levhalara bölünmesini önerir. Yeraltı akıntıları onları yüzey üzerinde iterken, bu plakalar kenarlarında birbirlerine taşlanırlar. Bazı yerlerde, yoğun deniz tabanı daha hafif, daha fazla yüzen kıtasal kayanın altına kayar, diğer yerlerde ise deniz tabanı yayılır ve bu da yeni kabuk oluşturur.
Bu teori, deniz tabanı yayılma bölgeleri olarak büyük okyanus ortası sırt formasyonlarını ve deniz tabanındaki alçalmanın bir sonucu olarak Pasifik Okyanusu çevresindeki ateş halkasını açıklar. Teori ayrıca kıtaların yapboz şekli için hazır bir açıklama sağlar, ayrıca bazı maden yataklarının kıta sahanlığının kenarına nasıl aktığını, okyanusta durduğunu ve tekrar farklı bir kıtada başlayabildiğini kavrar binlerce mil uzakta.
