Işıkların belli bir mesafeden gözlemlendiğinde yanıp sönen etkisi, sıcaklık ve yoğunlukların değiştiği ışık havadan, schlieren'den geçerken anormal kırılma nedeniyle oluşur. Bu fenomen için teknik terim " parıldama, "ve uzaktaki bir nesnenin konumu ve rengindeki hızlı değişiklikleri ifade eder.
Işık kaynağı, yıldızlar ve gezegen gibi Dünya atmosferinin dışına çıkarsa, titreyen efekt terimi "atmosferik parıldama" olarak adlandırılır. Aydınlatmanın kaynağı Dünya'ya bağlı olduğunda, fenomen "karasal parıldama" olarak adlandırılır.
Bir gözlemcinin görüş hattından akan schlieren taşıyan rüzgar hareketleri, sintilasyon olaylarının özelliği olan ışık dalgalanmalarına neden olur. Çalışmalar ayrıca bağıl nemin karasal parıltı yoğunluğunu etkilediğini de göstermektedir. Nem arttıkça, karasal parıltı etkisi de artar.
Yıldızlara gelince, bu cennetsel gövdelerden yayılan ışık, kırıcı prizmalar ve mercekler gibi davranan atmosferik türbülanstan rahatsız edilmekte, böylece titremeye ya da "pırıltı" etkisine neden olmaktadır. Işık kaynağı çok küçük olduğu için, ışık noktası bir seferde retinanın bir çubuğuna düşer. Işık noktası bir çubuktan diğerine geçerken yıldızlar parıldayacak gibi görünecektir.
