Kaynama enzimleri, sıcaklıklarını yükseltir ve bu da enzimlerin aktivite oranını arttırır. Bununla birlikte, enzimlerin çalışmayı bırakıp denatüre olmasının ötesinde bir sınır vardır. Çok fazla ısı, enzimleri bir arada tutan kimyasal bağları kırar.
Sıcaklığın arttırılması, substrat molekülleri ile su molekülleri arasındaki çarpışmayı arttırır. Rasgele moleküler hareketin hızı ve moleküllerin titreşim enerjisi sıcaklıktaki bir artışla artar. Enzimler, amino asitler arasındaki kimyasal bağlarla üç boyutlu bir yapıda birleştirilen ayrı amino asitlerden oluşur. Sıcaklıklar bir üst sınırın ötesine yükseldiğinde, enzimler üç boyutlu yapıyı kaybederler ve bu da hedef substrat moleküllerine uymalarını sağlar.
Sonuç olarak, enzimler denatüre olur ve çalışmayı durdurur. Bu geri dönüşü olmayan bir işlemdir ve sıcaklığın düşürülmesi enzimlerin işlevlerini geri getirmez. Öte yandan, düşük sıcaklıklar enzimlerin aktivitelerini yavaşlatır. Donma noktasında, moleküler hareket önemli ölçüde azalır, çünkü katı oluşum meydana gelir, bu da moleküllerin sert kristalli bir yapıya kilitlenmesine neden olur.
Enzimler, kimyasal reaksiyonları katalize eden üç boyutlu proteinlerdir. Enzimler olmadan, bazı reaksiyonlar gerçekleşmez veya yaşamı desteklemeyecek kadar yavaş olur. Başka bir deyişle, enzimler atomik bağların oluşumunu veya parçalanmasını kolaylaştırır. Enzimlerin ilgili reaksiyonlarını etkileme hızı ve yapılarını tutma kabiliyeti büyük ölçüde sıcaklığa bağlıdır.
