1970 yılından itibaren, bitki stomaları sekiz türe ayrılmıştır: aktinitik, anizositik, anomositik, sikloitik, diasitik, hekzositik, parazitik ve tetrasitik bitkiler, farklı boyutlarda üç hücreyle çevrili bir stomadan oluşan anizositik tiptir. Stomalar, karbondioksit için fotosentezin bir yan ürünü olan oksijeni değiştirmelerini sağlayan kara bitkilerinin epidermal katmanlarındaki mikroskobik gözeneklerdir.
Kara bitkilerinin dış kısımlarında stomalar bulunması, hayatta kalmaları için kritik bir faktördür. Stomatal gözenekler, ortam koşullarındaki değişikliklere cevaben açıp kapatarak bir bitkiyi korur. Kuraklık zamanlarında, örneğin, stoma gözenekleri bitkinin içindeki suyu tutmak ve solma ve kurumayı önlemek için kapanacaktır. Aynı zamanda stomalar, küresel ortamda hayati bir rol oynayan toprak bitkilerinin solunum sürecinin karbondioksit ve oksijen gazı değişim bölümünü düzenler.
Stomataların bitkiler üzerinde gelişmesi, bitki dünyasındaki ana evrimsel gelişmelerden biri olarak kabul edilir. Yaklaşık 400 milyon yıl önce meydana gelen bir olay olan stomaların kara bitkilerinde ortaya çıkması onların hayatta kalmalarını ve karasal çevreye uyum sağlamalarını sağlamıştır.
Bitki fosil kalıntıları üzerine yapılan araştırmalar, bitkilerin dış kısımlarında görünen stoma yoğunluğunun ve sayısının atmosferdeki karbondioksit konsantrasyonundaki artışa cevaben azaldığı genel olarak kabul görmüştür.
