Ayın çekim kuvveti, suyu kendisine doğru çekerek, aya en yakın okyanusun yüzeyinde yüksek bir gelgit yaratır. Ayrıca, Dünya ve ayın merkez noktasında yörüngede dönen merkezkaç kuvvetleri Karşı tarafta da benzer bir çıkıntı yaratarak ikinci bir yüksek gelgit yaratır.
Normalde, Dünya'nın çekim alanı gezegenin yüzeyindeki sıvıyı aşağı çeker. Ayın kendi ağırlığı, bu etkiyi kısmen dengeliyor ve Dünya'nın aya bakan tarafında daha az yerçekimi yaşanıyor. Yerçekimi alanındaki bu değişim çoğu katı cismi etkileyecek kadar güçlü değildir, ancak okyanuslardaki ve diğer büyük cisimlerdeki su molekülleri değişime duyarlıdır ve dünyanın etrafındaki ayı takip eden suyun yüzeyinde bir çıkıntı oluşturur. Gezegenin karşı tarafındaki su, bu kütle çekimsel çekimden etkilenmez, çünkü Dünya'nın kütlesi yoldadır. Bu su gezegen dönüşünün merkezkaç kuvvetinden etkilenerek dışarıya doğru itilir.
Güneş'in ayrıca dünyanın gelgitleri üzerinde küçük bir etkisi var. Ay ve güneş sıraya girdiğinde, yaratılan gelgitler ayın çekimi güneşin kendi çekişine dik olarak çalıştığında meydana gelenlerden daha yüksektir. Buna ek olarak, ayın yörüngesi sırasında Dünya'ya olan değişken mesafesi de gelgit değişimlerinin yüksekliği üzerinde bir etkiye sahip olabilir.
