Yıldızlar, termonükleer füzyon tarafından açığa çıkan enerjiyi kütle büyüklüklerine göre yerçekimi ile dengeler. Yıldızların çoğu hidrojeni helyuma kaynatır ve ışık ve termal enerji açığa çıkarır. Yıldızlar bir arada durur, çünkü içerdiği büyük miktarda madde gazı sıkıştırarak aydınlık bir küre oluşturur. Bu işlem hidrostatik denge olarak bilinir.
Yıldızlar, hidrojen gazı bulutları konsantre bir alana yoğunlaştığında oluşur. Elde edilen kütle, hidrojen bulutunu bir küreye sıkıştırır ve bir protostar oluşturur. Daha fazla madde toplandıkça, bulut çöker, hidrojen termonükleer füzyon yoluyla enerji salmaya başlayana kadar yoğunluğunu arttırır. Bu, gaz bulutunu sıkıştıran yerçekimi kuvvetleri arasındaki denge genleşme ile dengeye gelene kadar gaz bulutunun genişlemesine neden olur. Çekirdekteki füzyon reaksiyonları, uzaya yayılan kürenin yüzeyine termal ve ışıltılı enerji taşır.
Bir yıldızın yaşam döngüsü kütlesine bağlıdır. Bir yıldız kaynaşmaya başladığında, ana diziye girer ve milyarlarca yıl boyunca hidrostatik dengesini korur. Çok büyük yıldızlar mavi ışıkla parlarlar ve yakıtlarını daha hızlı harcarlar, en sonunda yerçekimi kalan maddeyi sıkıştırırken çöker. Bu çöküş, genellikle yıldızın malzemesini uzaya fırlatan bir süpernovaya yol açar. Küçük yıldızlar bu tür çöküşlere uğrarlar, ancak her zaman patlamazlar. Ana dizilimdeki her yıldız sonunda yakıtını tüketir ve beyaz bir cüceye çökmeden önce çökme ve kırmızı bir deve dönüşme sürecine başlar.
