Yavru kuşlar veya yavru kuşlar, deneme yanılma yoluyla ve ana kuşlardan teşvik alarak uçmayı öğrenirler. Yavrular, uçmayı bilmeden önce yuvalarından atlarlar.
Bazı anne kuşlar, yavru kuşları besleme sırasında uçmaya teşvik eder. Ana kuş, bebekleri beslemeye her geldiğinde yuvadan uzak durur ve uzaklaşır. Yavrular kısa süre sonra beslenmeleri için yuvalarından uzaklaşmaları gerektiğini anlar. Sonunda, yavrular yuvadan o kadar uzağa adım atarlar ki, yere düşer. Tipik olarak yavru kuşlar kanatlarını düşerken yayarlar, inişi kolaylaştırabileceklerini öğrenirler. Hatta düşmeyi kıran kanatlarını çırpmaya başlarlar. Sonunda, bu davranışı beslenmek ve düşmekle ilişkilendirmezler, böylece uçmayı öğrendiler. Bazı durumlarda, yavru kuşlar sıçramaz, anne kuşları onları dışarı itmeye zorlar.
Bazı yavru kuşlar, özellikle yuvalarına geri dönmeleri için kolay bir yol yoksa, yerden uçmayı öğrenir. Bu durumda, kanatlarını fırlatıp yayarak yayılırken zeminde koşarlar. Sonunda, düşük dallara atlayıp sonra uçabiliyorlar. Ana kuşlar, yavru kuşları bu aşamada hala besler.
Genel olarak, kuşlar uçarlar çünkü kanatları kanat şeklindedir, havanın kanattan daha hızlı akmasını sağlar. Bu, kuşu yukarı çeken baskıyı azaltır.
