Vejetatif üreme, üretildikleri eski bitkinin özdeş özelliklerini paylaşan yeni bitkilerle sonuçlanır. Bu yöntem, eski bitkilerle aynı özelliklere sahip yeni bitkiler yetiştirebilen çiftçiler için faydalıdır.
Vejetatif üreme, normal olarak cinsel üreme sırasında meydana gelen genetik çeşitliliği azaltır. Özellikle tatlı bir mango bitkisine sahip bir çiftçi, bu özelliği izole etmek için vejetatif üremeyi kullanabilir ve aynı kalitede tatlılıkla daha birçok mango bitkisi üretebilir.
Bambu ve zencefil gibi yabani bitkiler genellikle kendi başına vejetatif üremeyi kullanır. Yabani vejetatif üreme bitkilerin menzilini cinsel üremeden daha hızlı genişletmelerini sağlar. Doğal vejetatif üreme genellikle tropikler gibi sıcak iklimlerde görülür. Tutarlı, tropik hava koşulları, bitkilerin sert mevsimsel değişikliklere adapte olması gerekmediğinden, bitkilerin üreme yoluyla genetik olarak aynı kalmasını kolaylaştırır.
Uzun süre vejetatif olarak çoğaltılan bazı gıda bitkileri, cinsel olarak üreme ve genetiklerinde çeşitlilik gösterme yeteneklerini kaybedebilir. Bunun örnekleri, artık tohum üretme yeteneğine sahip olmayan, çekirdeksiz muz ve üzüm çeşitleridir. Mısır gibi tohumdan geleneksel olarak yetiştirilen birçok bitki, şimdi esas olarak vejetatif üreme yoluyla üretilir.
