Su tutma kapasitesi, tarla kapasitesi ile solma noktası arasında tutulan su olarak tanımlanır. Solma noktası, bir bitki tarafından emiliminden sonra toprak suyu seviyesidir.
Tahliye sonrasında toprakta kalan su, yerçekiminden daha büyük bir kuvvet tarafından tutulur. Toprakta artık bitkiler tarafından emilemeyen su seviyesi kalıcı solma noktası olarak adlandırılır ve bu su toprak parçacıklarına güçlü bir şekilde bağlanır. Tesise verilen suyun, toprağın su tutma kapasitesinin yüzde 50'si olduğu kabul edilir. Toprağın doygunluk ile alan kapasitesi arasında tuttuğu su seviyesi, yerçekimi suyu olarak adlandırılır.
