Sürücü teorisi, uyarılma seviyelerinin spor becerilerindeki bir artış veya azalışla ilişkilendirilebileceği fikridir. Uyarılma arttıkça, performans kalitesi de artar.
Sürücü azaltma teorisi, 1940'larda ve 1950'lerde popüler oldu. Sürücü teorisi, davranışçı Clark Hull tarafından düşünülmüş ve daha sonra Hull'un ortağı Kenneth Space tarafından çalışılmış ve geliştirilmiştir. Teoriye göre, sürücüdeki veya uyarılmadaki azalma, motivasyon eksikliğinin temel nedenidir. Hull, Yale Üniversitesi'nde çalışmaya başladıktan çok kısa bir süre sonra teoriye geldi.
Hull, teorisini, vücudun aktif olarak dengede kalmaya veya dengeyi korumaya çalıştığı fikrine dayandı. Vücudun çok fazla ısınmamasını veya çok fazla soğumamasını sağlamak için vücut ısısını kontrol etme şekli, dengede kalmaya çalışan vücudun bir örneğidir. Hull düşünce davranışı, vücudun dengeyi korumasının yollarından biriydi.
Hull’ın teorisi şu anda kullanılmamakla birlikte, 1950’lerde ve 1960’larda daha fazla psikoloji araştırması yapmaya öncülük etti. Motivasyon teorilerinin çoğu, Hull'un orijinal teorisine dayanır. Ünlü bir teori, Abraham Maslow'un Hull'ın teorisine alternatif olan ihtiyaçlar hiyerarşisidir.
