Ötrifikasyon, haliçler, yavaş hareket eden akarsular ve göller gibi su kütleleri, aşırı bitki büyümesini tetikleyen fazla miktarda besin aldıkça olur. Genellikle bir alg çiçeği olarak adlandırılan bu artan bitki büyümesi, ölü bitkiler ayrışıp diğer organizmaların ölmesine neden olduğunda suda çözünen oksijen miktarını azaltır.
İki tür ötrofikasyon vardır: doğal ötrofikasyon ve antropojenik ötrofikasyon. Ötrofikasyon tatlı su ekosistemlerinde yaygındır ve birçok gölet ve gölün normal yaşlanma sürecinde önemli bir rol oynar.
Antropojenik ötrofikasyonun ana nedeni insan aktivitesidir. Döllenmiş tarlalardaki, çimlerdeki ve çiftliklerdeki besinler, yağmur yağdığında nehirlerde, akarsularda, göllerde ve okyanuslarda depolanır. Besinler alglerin metabolik aktivitesini artırarak algal çiçeklenmeye neden olur. Algal çiçeklenme daha sonra suyun yüzeyini kaplar ve ışığın diğer bitkilere ulaşmasını önler. Işığı olmayan bitkiler ölmeye başlar çünkü fotosentezlenemez ve sonunda ayrışamazlar. Ayrışan bitkiler sudaki bakterileri arttırır, bu da oksijen konsantrasyonunu daha da azaltır ve diğer canlı organizmalar ölmeye başlar.
Ötrofikasyon, iklim değişikliği ve jeoloji gibi doğal olayların bir sonucu olarak da ortaya çıkabilir. Bununla birlikte, doğal ötrofikasyon, insan aktivitesi ile dramatik bir şekilde artar. Antropojenik ötrofikasyon ve doğal ötrofikasyon arasındaki temel fark, doğal işlemin yavaş olmasıdır.
