Bir hücre zarının geçirgenliği, polaritesinden, elektrik yükünden ve içinden yayılan moleküllerin molar kütlesinden etkilenir. Hücre zarını oluşturan fosfolipid tabakaları da geçirgenliğini etkiler. /p>
Bir hücre zarı iki fosolipid katmandan oluşur. Her kat elektrik yüklü ve hidrofilik bir başlığa sahipken, kuyruk yüksüz ve hidrofobiktir. Bu tabakaların elektrik yüklü kafaları suya bakar. Yüklenmemiş kuyruklar birbirine dönük. Bu, yüklü ve daha büyük moleküllerin aksine, küçük, nötr yüklü moleküllerin hücre zarından geçmesini kolaylaştırır. Fosolipid tabakaları ayrıca lipid olmayan çözünür maddelerin hücre zarından geçmesini de önler.
Hücre membranları seçici olarak geçirgendir, bazı maddelerin diğerlerinin geçişini kısıtlarken geçmesine izin verir, Fizyoloji Web'i söylüyor. Bu, besin maddelerine sahip bir hücre sağlamak, atıkları ortadan kaldırmak ve istenmeyen moleküllerin hücreye girmesini önlemek için gereklidir. WiseGeek, bir hücre zarının çift fosfolipid katmanlarının polar başları ve polar olmayan kuyrukları içerdiğini söylüyor. Physiology Web, hücre zarlarının, oksijen, azot, karbondioksit ve steroidler gibi polar olmayan moleküllere karşı çok geçirgen olduğunu söylüyor. Tersine, membranlar su, gliserol, üre ve etanol gibi küçük polar moleküllere daha az geçirgendir ve glikoz ve sakroz gibi büyük polar moleküllere karşı oldukça geçirimsizdir.
Fizyoloji Web, elektrik yükünün membran geçirgenliğinde de önemli bir rol oynadığını söylüyor. Yüklü parçacıklar veya iyonlar bir hücre zarına nüfuz edemez. Sodyum, potasyum, kalsiyum, hidrojen ve klor iyonları gibi yüklü yüklü parçacıklar, onları zar boyunca taşımak için özel taşıma proteinleri gerektirir. Aktarım proteinleri ayrıca membranlar boyunca glikoz, su ve etanol gibi moleküller taşır. Bu, hücrenin bu moleküllerin kaç tanesinden ve ne sıklıkta geçtiği üzerinde daha fazla kontrol sahibi olduğu anlamına gelir.
