Klasik hücre teorisinin üç temel önermesi, hücrenin en temel yaşam birimi olması, tüm yaşamın hücrelerden oluşması ve hücrelerin yalnızca diğer hücreler tarafından oluşmasıdır. teori, canlıların her seviyede nasıl işlediğini anlamak için önemlidir.
Hücrenin canlıların en temel bileşeni olduğu ilk önerisi doğrudan gözlemlenebilir. Tek hücreli organizmalar iyi bilinmektedir ve Dünya'nın yaşayan biyokütle kütlesini içerebilir. Daha fazla parçalanabilen bir doku gibi herhangi bir birim, daha da temel olarak kabul edilemez. Bununla birlikte, bir hücreden daha basit olan birimler gerçekten hayatta olduğu söylenemez. Bir hücrenin organelleri, örneğin yalnızca hücresel ortamları bağlamında çalışır.
Bundan, tüm yaşamın hücrelerden oluşması gerektiği anlaşılıyor. Hücreler dokular oluşturur, dokular organ yapar, organlar sistemlere ayrılır ve bu sistemler organizmaların vücutlarını oluşturur. Ökaryotik veya prokaryotik olsun, yaşamın tüm alanlarında, tüm canlılar hücreleri açısından tanımlanabilir.
Son olarak, hücre teorisi, canlı bir hücrenin kökeninin başka bir canlı hücrenin etkisinin bir sonucu olması gerektiğine işaret eder. Hücreler kendiliğinden oluşmaz ve kendi kendine monte edilemeyecek kadar karmaşıktır.
