Atom bombaları atomları bölerek çalışır, nükleer bombalar olarak da bilinen hidrojen bombaları enerjilerini atomların kaynaşmasından toplar. bu nedenle haklı olarak “nükleer” olarak adlandırılan gelenek, füzyon cihazlarına özgü reaksiyon türleri için sözcüğü ayırmıştır.
Atom bombası, ağır elementlerin atom çekirdeğini, yan elementlerin atomlarını üretmek için büyük miktarda enerji ile birlikte bölerek çalışır. Atom bombasına yıkıcı gücü veren bu enerjidir. Diğer yandan, nükleer veya termonükleer silahlar, hafif bir elementin, tipik olarak hidrojen olan atomlarının, aralarında çarpışmaların tek bir helyum atomunda füzyona neden olduğu noktaya kadar ısıtılmasıyla çalışır. Bu reaksiyon aynı zamanda nükleer bombanın tahrip edici potansiyelinin kaynağı olan çok miktarda enerji açığa çıkarır. Nükleer bombalar, nükleer füzyonun gerçekleşmesi için gerekli ısıyı ve basıncı oluşturmak için patlayıcı tetikleyici olarak standart, fisyon tipi atom bombası kullanıyorlar.
Nükleer füzyon, etkileşim başına plütonyum fisyonundan daha az etkilidir, ancak hidrojen, büyük miktarlarda hidrojen yakıtı taşıyarak bu nispi verimsizlikten daha fazlasını bombalar. Bir nükleer bombadaki daha fazla sayıda reaksiyon, atom bombası için ortak olan kiloton menzilinden, nükleer silahları şimdiye kadar üretilen en güçlü cihazlardan bazıları yapan megaton menziline iten gücünü artırıyor.
