Gaz sıvı kromatografisi, bir numunenin kromatografın kolonunun tepesine buharlaştırılmasını ve enjeksiyonunu içerir. Bundan sonra, numune mobil gazların akışı sonucunda kolondan geçer. Kolonun inert bir katı yüzeye adsorbe olan sabit bir sıvı fazı vardır. Bu noktada, farklı seçicilik türleri sağlayan birkaç farklı detektör kullanılabilir.
Taşıyıcı gazın kimyasal olarak inert olması önemlidir ve sıklıkla kullanılan gazlar arasında helyum, azot, karbon dioksit ve argon; özel seçim genellikle kullanılan dedektörün türüne bağlıdır.
Numune sütuna bir buhar "tıkacı" olarak girmelidir, çünkü daha büyük numunelerin daha yavaş enjeksiyonu çözünürlüğü zayıflatır ve bandı genişletir. En yaygın şekilde, bir mikro-şırınga, numuneyi sütun başındaki kauçuk bir septumdan bir buharlaştırıcı portuna enjekte eder.
Kesin sonuçlar oluşturmak için kolon içindeki sıcaklıkları bir derecenin onda biri içinde kontrol etmek önemlidir, ancak optimal sıcaklık numunenin kaynama noktasına göre değişir. Numunenin ortalamasının hemen üstünde bir sıcaklık, iki veya üç dakika ila yarım saat arasında değişen bir elüsyon süresi sağlar. Geniş bir kaynama aralığına sahip örnekler, sıcaklık programlamasına iyi yanıt verme eğilimindedir.
