Bir kaynak, insanlardan faydalanabilecek insan yapımı veya doğal olan herhangi bir kaynak veya tedariktir. Birçok farklı kaynak sınıflandırma sistemi vardır. Kaynaklar uygunlukları, gelişimleri, menşe temelleri veya konumlarına göre sınıflandırılabilir. Kaynaklar ekonomi, bilgi işlem, biyoloji ve ekoloji gibi çeşitli alanlarda ilgili bir kavramdır. Kaynakların çoğunda, tüketim, kullanılabilirlik ve fayda oranları açısından kaynaklar tartışılmaktadır.
Doğal kaynaklar çevremizden elde edilir. Bunlar menşe kaynakları, gelişim aşamaları veya yenilenebilirlikleriyle sınıflandırılabilirler. Doğal kaynaklar hem insanlar hem de ekonomi için hayati öneme sahiptir, çünkü insanların yaşaması gereken tüm malzemeleri içerirler ve fiziksel yapılan tüm insan kaynakları doğal kaynaklardan yapılır.
Menşe kaynağına göre sınıflandırıldığında, doğal kaynaklar biyotik veya abiyotiktir. Biyotik kaynaklar, bitkiler ve hayvanlar gibi organik malzemelerden elde edilir. Bu sınıflandırma, çürümüş organik maddelerden elde edilen fosil yakıtlar gibi malzemeleri içerir. Canlı ve organik olmayan kaynaklar abiyotik kaynaklardır. Buna su, hava, toprak, metaller ve Dünyada bulunan tüm mineraller dahildir.
Doğal kaynaklar ayrıca gelişim aşamalarına göre de sınıflandırılır. Gerçek kaynaklar, insanların tanımladığı, ölçtiği ve kullanmaya hazır olduğu doğal kaynaklardır. Potansiyel kaynaklar, henüz kullanılmaya hazır olmamakla birlikte, tanımlanmış ve gelecekte ölçülüp kullanılabilecek kaynaklardır. Potansiyel bir kaynağa örnek, henüz kazılmamış bir kayadaki minerallerin varlığıdır.
Doğal kaynaklar için üçüncü bir sınıflandırma, yenilenebilirliklerine dayanmaktadır. Mineraller ve fosil yakıtlar yenilenemez olarak sınıflandırılmaktadır, çünkü oluştukları oran, insanların kullandığı orandan daha düşüktür. Yenilenebilir kaynaklar yenilenebilir ve sıklıkla kullanılabilir durumdadır. Yenilenebilir kaynakların örnekleri güneş ışığı ve rüzgârdır.
Doğal kaynakları çevreleyen tartışmaların çoğu, sürdürülebilirlik ve koruma kavramlarına odaklanmaktadır. Bunun nedeni, doğal kaynakların hem birçok dünya ekonomisinin merkezinde hem de miktar bakımından sınırlı olmasıdır. Birçok hükümet, doğal kaynakların kullanım oranını yönetmek için politikalar ve yasalar koymuştur.
İnsan kaynakları ve sermaye kaynakları, diğer yaygın olarak tanınan kaynak türleridir. İnsan kaynakları, herhangi bir alanda iş veya emek sağlayan kişilerdir. İnsan kaynakları bazen insan sermayesi olarak da adlandırılır. Sermaye kaynakları, diğer malların üretiminde veya taşınmasında kullanılabilecek insan yapımı ürünlerdir. Ortak sermaye kaynakları, gemiler, yollar, trenler, binalar ve makinelerdir.
Kaynaklar ayrıca genel olarak mülkiyete ve kullanılabilirliğe göre sınıflandırılabilir. Bireysel kaynaklar, doğal ya da başka türlü, bir bireye aittir. Buna kara, evler, arabalar ve yiyecekler dahil olabilir. Buna karşılık, topluluk kaynakları, bir topluluğun herhangi bir üyesinin kullanabileceği kaynaklardır. Bunlar arasında kamu parkları, ortak alanlar, oyun alanları, kütüphaneler, kamuya açık yollar ve kaldırımlar bulunur. Ulusal kaynaklar, ülkenin toprakları, yollar, demiryolları, kanallar, su, ormanlar, vahşi yaşam ve mineraller dahil olmak üzere hükümetin sahip olduğu ve kullandığı kaynaklardır.
