Çevresel baskı, doğal seleksiyon için başka bir terimdir, bazıları genleri hayatta kalmaya teşvik eden bir süreçtir, çünkü diğerleri ölürken çevreye elverişlidir. Bu süreç, yavaş yavaş belirgin bir türün zaman içinde gelişmesine neden olur.
Çevre, türlerin evrimleşmesinde önemli bir faktördür. Çoğu durumda, tekrar tekrar hayatta kalan genler, iklimsel ve çevresel değişime uyarlanabilir. Örneğin, insanlar dik harekete geçtiler, çünkü dik yürürken çeşitli ortamlarda hayatta kalmak için daha elverişliydi. Bu dik hareketi belirleyen genler, doğal seleksiyonla ebeveynlerden çocuklara aktarıldı. Benzer bir işlem, el becerisinin gelişmesine, taşların aletlerini yapma ve bu aletlerin kullanılma yeteneğinden başlayarak yol açtı.
Başka bir örnek olarak, hem çimde hem de yaprakta beslenebilen atlar, yalnızca çimde beslenen ataların yerini aldı çünkü eskiler, çim az olduğu zaman çeşitli yiyeceklerde hayatta kalabiliyordu. Hayatta kalmak için en uygun kişilerdi.
Doğal seçilimin bir kısmı biyolojik uygunluktur. Doğal seleksiyon ve evrim, bir organizma biyolojik olarak uygunluğun tanımı olarak üremek için yeterince yaşayamazsa işe yaramaz. Üreme, gen mutasyonları veya iki farklı ebeveynden gelen gen kombinasyonları gibi çeşitli özelliklere sahip organizmalar yaratır. Aynı zamanda, daha fazla organizma doğar ve hayatta kalabilir, bu da en etkili gen kombinasyonları ile hayatta kalmak için en uygun olanların bunu yapmasını gerekli kılar. Bu arada, en zayıfları hayatta kalmaz, genlerini geçemez.
