Budist kutsal kitabı Tipitaka olarak bilinir. Buda’nın öğretileri, Buda’nın ana lehçesi olan Pali’de yazılmış kapsamlı bir analitik kayıt görevi gören Pali Canon’da korunmuştur. Pali, Budizm'in klasik dili olarak kabul edilir ve Pali'de saklanan belgeler, Tipitaka'yı ve Atthakatha, Tika, Anu-tika ve Madhu-tika gibi diğer Budist belgelerini oluşturur.
Buda'nın ölümünden birkaç ay sonra, maha-parinibbana olarak bilinen bir dönem, Budizm'in en yüksek azizlik seviyesine sahip olan, budizm'in en yüksek azizlik seviyesine sahip olan, anthhala'ya ulaşan 500 alim ve öğrencisi, Buda'nın öğretilerinin korunmasını tartışmak üzere toplandı. Alimler, amacı Buda'nın öğretilerini çarpıtma ve talihsiz revizyonlardan korumak olan bir grup olan Birinci Konsey'i kurdular. Konsey daha sonra Buda’nın sayısız öğretisini şimdi Tipitaka olarak bilinen bir cilde topladı ve düzenledi.
Budist kar amacı gütmeyen bir kuruluş olan Pariyatti'ye göre, Tipitaka kelimenin tam anlamıyla çevrilmiş “üç sepet” anlamına gelir. Benzer şekilde, Tipitaka da üç bölüme ayrılmıştır: Vinaya Pitaka, Sutta Pitaka ve Abhidhamma Pitaka. Vinaya Pitaka, manastır düzeni için davranış kurallarını açıklar. Sutta Pitaka, Buda'nın çeşitli konulardaki tartışmalar topluluğudur. Son olarak, Abhidhamma Pitaka, Buda’nın zihin ile madde arasındaki ilişki hakkındaki öğretilerini ve her biriyle sorunları aşmanın ilkelerini içermektedir.
