Dünya'nın mantosundaki konveksiyon akımları, kabuğa doğru yükselen, daha soğuk hale gelen ve geri batan sıcak malzemenin yükselmesinden kaynaklanır. Bu işlem, sürekli olarak akımların akmasına neden olarak tekrarlanır. Akıntıların hareketi mantonun hareketinde bir etkendir.
Konveksiyon akımları ayrıca, magmanın radyoaktif bozunma yoluyla yaratıldığı yerin çekirdeğinden mantoya ısı transferine yardımcı olur. Bu ısı aktarımı, kabuğun katmanları ile yüzeye ulaşıncaya kadar devam eder. Konveksiyon akımları, magma ile yukarıya doğru ısı taşırken, plakaları ıraksak plaka sınırları olarak adlandırılan alanlarda parçalara ayırır.
Plakalar kırılma noktasında yayılır, ancak bu, okyanus plakalarının kenarlarını, tekrar astenosfer içinde geri kazanıldığı veya geri dönüştürüldüğü hendeklere veya yitim bölgelerine iter. Bu, kabuğun çoklu tektonik plakalara bölündüğü için oluşur. Konveksiyon akımları yayılmaya neden olduğunda plakalar büyür, ancak yayılma plakaların kenarlarını bir kez daha eritildiği ve tekrar magmaya döndüğü dalma bölgelerine zorlar. Bu işlem, kabuğu sabit bir hareket halinde tutar, bu da Dünya kabuğunun esas olarak yüzeyin altındaki magma akımları üzerinde yüzmesine neden olur.
