Yerkabuğundaki en bol bulunan beş element, bu sırayla oksijen, silikon, alüminyum, demir ve kalsiyumdur. Yerkabuğunda da sodyum, potasyum ve magnezyum da yaygındır. Karbon, hidrojen, azot, oksijen, fosfor ve kükürt biyolojik sistemlerde, CHNOPS bellek cihazı kullanılarak sıkça başvurulan bol miktarda elementtir. Hava, çoğunlukla karbondioksit gibi az miktarda diğer gaz elementleri ile birlikte oksijen ve azottan yapılır.
Oksijen, Dünya kabuğunun yaklaşık yüzde 46.6'sını ve silikon ise yüzde 27.7'sini oluşturur. Alüminyum yüzde 8,1'i temsil ederken demir, yer kabuğunun yüzde 5'ini oluşturur. Kalsiyum, Dünya kabuğunun kimyasal yapısının yüzde 3,6'sıdır.
Karbon element olmadan, canlı organizmalar hayatta kalamazlar. Karbon, kendisini büyük yapısal değişkenliğe borçludur, çünkü kendisiyle olduğu gibi diğer birçok elementle birlikte dört bağ kurma özelliğine sahiptir. Karbon, elementlerin atomlarıyla çift ve üçlü bağlar oluşturarak yapısal çok yönlülüğünü artırabilir.
Oksijen, Dünya üzerindeki en bol bulunan elementtir, hidrojen ise, tüm evrenin yüzde 92'sini oluşturan, Dünya dışındaki en bol bulunan elementtir. Yıldızlar dev hidrojen toplarıdır ve element yanmaya devam etmek için yakıt kaynağı olarak işlev görür. Yıldızlar hidrojeni yaktıkça, onu karbon, oksijen ve demire dönüştürürler. Büyük yıldızlar daha ağır elementler üretir. Örneğin, bir süpernova, bir yıldız altın gibi son derece ağır bir öğe oluşturduğunda ortaya çıkar.
