Biyokütle fermantasyonu, etanol üretmek için organik malzeme içindeki glikozun parçalanmasını içerir. Biyokütle fermantasyonu, araçları fosil yakıt kullanmadan kullanmak için tasarlanmış bir stratejidir.
Fermantasyon, bir bitki içindeki glikoz veya karbonhidratın bir asit veya alkole değiştirilmesini içerir. Biyokütle fermentasyonu durumunda, teknisyenler biyokütleye bakteri veya maya ekleyerek şekerleri karbondioksit ve etanole çevirebilmelerini sağlar. Daha sonra etanolü damıtır, daha yüksek bir konsantrasyon elde etmek için dehidre eder, çünkü araç yakıtı için saflık gereksinimleri yüksektir. Biyokütle fermentasyonu, sığır yemi üretiminde de faydalı olan katı yan ürünler oluşturur.Etanol üretimi için en üretken biyokütle yüksek bir şeker içeriğine sahiptir. Buğday, pirinç, arpa, yulaf ve hatta tarımsal atıklar kullanılabilmesine rağmen mısır, tatlı patates ve şeker kamışı en çok kullanılan bitkilerden bazılarıdır. Tarımsal atıklar olsa da, mayalanmayan ancak ısı ve elektrik üretiminde faydalı olan lignin içerir. Biyokütlenin lignin ile kullanılması, fermente edilebilir şekere dönüştürülmesinin artan karmaşıklığından dolayı daha uzun sürer.
