Nişasta, bitkiler için uzun vadeli enerji depolaması sağlar. Bitkiler için enerji, şeker molekülü glikozunda bulunur. Hemen kullanılmayan glikoz, köklerde ve tohumlarda nişasta adı verilen dallanma-kıvrılmış bir molekül olarak depolanabilir.
Nişasta, aslında iki tip molekülden oluşan bir polisakarittir: amilopektin ve amiloz. Amilopektin, birbirine bağlanmış dallanma-glukoz moleküllerinden oluşur, oysa amiloz daha doğrusaldır. Polisakaritler, iyi enerji depolama molekülleridir, çünkü oldukça kolay bir şekilde parçalanabilirler ve glikoz moleküllerinden daha kompaktlar.
Tek bir nişasta molekülü, nişastanın cinsine bağlı olarak 500 veya birkaç yüz bin glikoz molekülü içerebilir. Enerji için glikoz gerektiğinde, bitki nişastayı kurucu glikoz moleküllerine ayırmak için enzimler kullanır.
