Sinir darbeleri elektrikle doğrudan bağlı olan sinapslar arasında seyahat ederken, darbeler Londra'daki South Kensington Müzesi Bilim Müzesi'ne göre, dokunuşsuz sinapsları geçmek için özel kimyasallar kullanıyor. Nörotransmitterler ve sinirlerin beyinde birbirleriyle iletişim kurma şeklini değiştirebilirler. Mesajı gönderen nöron genellikle presinaptik nöron, alıcı nöron postsinaptik nöron olarak adlandırılır.
Bilim Müzesi web sitesinde, sinir hücresinin sonunda yer alan sinapsa ulaşan dürtülerin, dürtüün bir boşluk boyunca ilerlemesi gerektiğini, nöronu bir nörotransmiter üretmesi ve salgılamasını gerektiren bir sinapsa ulaştığı açıklanmaktadır. Bu nörotransmitter boşluk boyunca sürüklenir ve sonunda postsinaptik nöronla temas eder. Nörotransmiter, sinaptik sonrası nörona ulaştığında, kimyasal bağlarında tutulan enerjiyi elektriksel bir dürtüye dönüştürür. Bu dürtü daha sonra sinaptik sonrası nöronu hedefine doğru devam ettirir. Postsinaptik nöron, yalnızca doğru nörotransmitteri barındıran ve yanlışlıkla yanlış nörotransmitter tarafından uyarılma olasılığını ortadan kaldıran bir boşluğa sahiptir.
Bilim Müzesi'ne göre, vücut 50'den fazla nörotransmiter kullanıyor. Elektriksel uyarılar sinyalleri göndermek ve almak için daha hızlı bir yol olsa da, nörotransmiterler daha fazla esneklik sağlar. Örneğin, nörotransmiterler daha karmaşık sinyaller göndermede daha iyidir. Bu yetenekler insan gözünün aydınlık ile karanlık arasında ayrım yapmasını sağlar.
