Üretimi organize etmek için yapılan bilimsel yönetim örnekleri arasında Henry Ford'un otomobil fabrikalarındaki montaj hattı ve Pullman ve Remington Daktilo şirketlerinde üretim programları ve kayıt sistemlerinin kullanılması sayılabilir.
Amerikan endüstri mühendisi Frederick W. Taylor, 20. yüzyılın başında bir endüstri mühendisliği veya bilimsel yönetim sistemi geliştirdi, ancak herhangi bir fabrikada bu sistemden yalnızca birkaç ayrı eleman uygulandı. Taylor, her işçinin iş sürecini optimize etmeyi amaçladı. Sisteminin amacı, sürecin her aşamasını mümkün olduğunca verimli kılmaktı, böylece bireysel bir çalışanın çabaları azaldı ve verimlilik arttı. Taylor'ın sistemi bir işçiye azami verimlilik noktasına getirilebilecek başka bir makine gibi davranıyor.
Frank B. ve Lillian M. Gilbreth tarafından geliştirilen hareket çalışmaları, bilimsel yönetimin önemli bir parçasıydı. Taylor, işçilerin görevlerini yerine getirdiğini izledi ve aletlerin eğilmesi veya bükülmesi gibi zamanın ve çabanın boşa gittiğini belirtti. Fabrikalardaki işçilerin olağan görevleri, sürecin her adımını bir kronometre ile zamanlayan özel çalışanlar tarafından gözlemlendi.
Envanter izleme yöntemleri ve yönlendirme fişleri gibi bilimsel yönetim araçlarından bazıları, ABD'deki 20. yüzyılın başlarında makine atölyelerinde uygulanmıştır. Endüstriyel üretimin bilimsel yönetimi, 1920'lerde Sovyetler Birliği'nde popülerdi.
