Anaerobik solunum, oksijensiz ortamda enerji için şekerin enzimatik parçalanmasını ifade eder. İnsan vücudundaki hücrelerin çoğu, en azından kısa bir süre için anaerobik solunum yapabilir. Piruvat için anaerobik olarak metabolize edilen bir glikoz molekülü, iki adenosin trifosfat molekülü (ATP) verir; bu, metabolize edilen her glikoz molekülü için 36 ATP molekülünün üretildiği aerobik solunum ile karşılaştırıldığında düşük bir verimdir.
ATP'yi sentezlemek için mitokondri adı verilen özel organelleri kullanan aerobik solunumun aksine, anaerobik solunum, sitoplazmada yalnızca substrat fosforilasyonuna dayanır. Temel strateji, enerji bakımından zengin bir fosfat grubunu, üç karbonlu bir glikoz türevinden adenozin difosfata (ADP) aktarmak, bu da ATP'nin oluşmasını sağlar.
ATP üretiminden sorumlu anaerobik solunumda iki spesifik fosforilasyon reaksiyonu vardır. İlk önce, Fosfogliserat kinaz, 1,3 bifosfogliseratı 3-fosfogliserat'a dönüştürür ve bir ATP verir. İkincisi, Piruvat kinazı fosfonenol piruvattan bir fosfat grubunu uzaklaştırır, piruvat haline dönüştürür ve aynı anda ADP'yi ATP'ye dönüştürür.
Oksijen olmadığında piruvat, laktik asit, asetik asit (sirke) veya etanole dönüştürülebilir. İlk iki ürün insan hücrelerinde metabolik çıkmazlardır. Son yol bira mayası bulunur. Fermantasyon olarak da bilinir, dünyadaki şarap ve bira üretiminin temelidir.
