Yağmur kokusu belirgindir ve tatlı, toprak kokusunu oluşturan birçok faktör vardır. Çoğunlukla kurumuş malzemelere, bakteri veya yosun içerisine düşen yağmur suyundan gelir. Bazı insanların sadece gittikten sonra değil, gelmeden önce de yağmuru koklayabildiğine dair kanıtlar var.
Yağmuru belirgin kokuyu anlamanın ilk anahtarı Petrichor veya havadaki parçalanmış hayvan veya bitki materyallerinden gelen moleküllerdir. Bu parçacıklar, kaya, kil, beton veya asfalt gibi sert yüzeylere yerleşir. Yağmur yağdığında, kuşatıcı kimyasalları tekrar havaya bırakır ve çevreye eşsiz bir koku verir.
Yağmurun kokusuna katkıda bulunan bir diğer unsur bakteri ve mavi-yeşil alglerin atık ürünü olan (telaffuz edilmesi eşit derecede zor) kimyasal geosmindir. Su ile birleştirildiğinde geosmin, toprağa benzeyen toprak gibi bir koku bırakır. Bu koku kırsal ortamlarda daha yaygındır.
Biyologlar, geosmin'in hem vahşi yaşamdaki hem de insanlardaki davranış üzerindeki etkisini araştırdılar. İngiliz bir mikrobiyolog olan Keith Chater, geosmin'in develerin yakındaki su kaynaklarını bulmalarına yardımcı olduğunu buldu. Geosmin'i serbest bırakan bakterilerin develeri spor taşıyıcı olarak kullandığını bile keşfetti.
Fakat yağmur kokusu insanlar için daha büyük anlam taşıyor mu? Belki. Aborjin kabilelerini inceleyen Avustralyalı antropolog Diana Young, mevsimsel avlanma ve hasat uygulamalarının yağmur düzenlerine ve kokusuna bağlı olduğunu fark etti. Aborijinler, yağmur kokusunu yeşil renkle ilişkilendirdi ve hayvan ve bitki materyallerini kullanarak “parfüm” biçiminde çoğalttılar.
İnsanların atmosferin kokusuna dayanarak yağmuru tahmin edebileceğini gösteren birçok kanıt vardır. Ozon, doğal kaynaklar ile gübreler ve kirleticiler sayesinde fırtına öncesi birikme eğilimindedir. İşin güzel yanı: bunu yapabileceğinizi düşündüğünüz için deli değilsiniz. Kötü kısım? Süper gücünüzde gerçekten yalnız değilsiniz.
